Halfway through

Het is hoog tijd voor een nieuw reisverslag. Als eerste wil ik jullie bedanken voor de leuke reacties! Leuk dat jullie mijn avontuur willen volgen!

Afgelopen dinsdag hadden Marlies en ik een Bike-tour. Samen met de Social Safari groep gingen we een fietstocht maken van 25 kilometer. Door kleine dorpjes en naar een mooi uitkijk punt. Helm op, handschoenen aan, een te kleine oude fiets gekregen en klaar waren we om te beginnen. Het was ontzettend mooi! We fietsen door een aantal kleine dorpjes. Alle kinderen riepen Jambo, Jamboo! Ze zwaaiden en renden om je te kunnen zien. Het was echt super leuk om te zien. Je ziet echt hoe een dorpje eruit ziet. Wat me verbaasde was dat er in bijna elk dorpje een school was. Dit had ik niet verwacht. Natuurlijk bleef het niet bij rustig door een dorpje fietsen, we zaten tenslotte op een mountainbike. We gingen de bergen/heuvels op en af. Smalle paden met veel gaten en bulten. Remmen die het niet uitstekend doen, dus af en toe was het wel even goed opletten. De grote berg konden we allemaal niet omhoog fietsen. Wat was ik blij dat het bewolkt was! Het was erg vermoeiend en warm, maar echt de moeite waard! Een geweldige tocht gemaakt! Veel gezien, veel gefietst en veel modder op m’n benen. Een aanrader voor iedereen!

Woensdag waren we ’s avonds naar het project gegaan. De kinderen zijn zo blij als je er bent! Ik kan echt genieten van de blije gezichten! Dammen doen ze veel op het project. Ze vinden het geweldig als ik spelletjes fout doe, dan beginnen ze allemaal hard te lachen. Ook leren ze mij ‘goochel-trucjes’, kaartspellen en dansen. We kregen geen eten op het project, gelukkig hadden we een banaan meegenomen. Anders hielden we het niet vol hoor. ’s Avonds was de elektriciteit uitgevallen. Ik vroeg me al af waarom het zo donker was. Het was hierdoor lastig om te zien met wie ik aan het praten of spelen was. Het was apart, maar op zich wel een leuke ervaring. De kinderen vragen aan me of ik dan blijf slapen. We hebben nog wel een bed over hoor! Ook vragen sommige kinderen of ze mee naar ‘Home’ mogen, mijn home. Ik wil ze graaaag meenemen, helaas kan dat niet!
Op wat voor tijdstip we ook naar huis gaan, het is altijd ontzettend druk op de weg! Volgens mij kennen ze hier geen spits, het is altijd spits. Er hangt op sommige plekken kerstverlichting in de stad, dat is wel een grappig gezicht zo ’s avonds.

Donderdag zijn we ’s ochtends naar het project geweest. Dan zijn we meer bij de kleuters. Dit is leuk, alleen je moet niet te lang bij hen zijn. Het is heel vermoeiend en ze vragen ontzettend veel aandacht. Op een gegeven moment weten ze hun eigen grenzen niet meer en hangen ze met drie of vier aan je armen. Een jongetje slaat regelmatig een ander meisje. Ik zeg hem dat dit niet mag, alleen ik denk dat hij dit niet begrijpt. Hij praat namelijk als enigste alleen maar Swahili.
’s Middags zijn we Town in geweest. We hebben heerlijk geluncht bij een restaurantje, daar kunnen we vaker naartoe! Leuke winkeltjes ontdekt en veel gezien. Ik vind het leuk om Town steeds beter te leren kennen. Zodat je beter weet waar alles zit en meer dingen herkent.

Vrijdag heeft het veel geregend en kwamen we helemaal doorweekt aan op het project. Het begon allemaal met de Matatu die iedereen er eerder uitzetten dan de bedoeling was. We kwamen bij een markt waar ze vlees verkochten. Niet z’n prettig gezicht. Allemaal kippen in een klein hokje en dieren die aan het plafond hangen. Daar zou ik mijn vlees toch niet willen kopen. Het was een beetje aan het regenen, maar begon steeds harder. We hebben geschuild bij de bewakers van een bank en toen ging het even iets minder. Ohnee toch niet! Na een paar stappen begon het weer hoor.. Rennen naar het volgende schuil punt! Eenmaal aangekomen bij MCH begonnen de kinderen te lachen, ze vonden het geweldig. Nou ik niet. Het was die dag ontzettend koud en heb toen ik thuis kwam meteen een dik vest aangetrokken. Normaal gesproken regent het eventjes en houdt het dan weer op, maar nee in NL is het Tropisch weer en in Kenia is het Nederlands weer...

Zondag zijn we vroeg naar MCH gegaan. Een kerkdienst stond op het programma en dat wilde ik dol graag zien! Xander ging vandaag met ons mee, hij wilde graag een kijkje nemen bij MCH. De kinderen waren volop aan het poetsen, zondag is denk ik schoonmaak dag! Sommige kinderen hadden zich mooi aangekleed en hakjes aangedaan. Ze kregen als ontbijt 3 boterhammen en een kop thee. Thee ziet er uit als sloot water, maar ze vinden het schijnbaar héérlijk. Vind het wel fijn om te zien dat de kinderen genoeg te eten krijgen! Ze krijgen regelmatig tussendoortjes en de gewone maaltijden zijn volle borden. Dat krijg ik niet eens allemaal op! Het is een goed project, ze hebben alles goed geregeld. De kinderen hebben voldoende kleding en dus ook voldoende eten. Ze komen niets te kort.
De bel ging en iedereen moest naar binnen, de kerkdienst ging beginnen. Ik vond het erg verrassend om te zien dat er geen volwassene bij was om de dienst te begeleiden. Dit regelde de kinderen allemaal zelf. Een iemand ging af en toe naar voren en zei dingen en dan riep de rest Amen! Er werden liedjes gezongen en soms gedanst. Groepjes gingen naar voren en gingen net als een koortje zingen. Er werd voorgelezen uit de bijbel, door verschillende kinderen. Ik vond het prachtig om te zien. Het is heel vrolijk, iedereen is aan het klappen en aan het zingen! Ik was aan het genieten!

We hebben met z’n drieën bij Blue Room, het restaurant in Town, geluncht. We wilden naar een hotel, Thalaza. We wisten niet precies waar het was, ergens bij de brug. Met de Matatu naar de brug, Before the bridge! Als een gek kloppen op de zijkant, dat is een teken als je eruit wilt. Yes yes, before the bridge. Oh now we’re on the bridge, zei hij met een lach op zn gezicht! Aan de overkant zijn we uitgestapt en naar de andere kant gelopen. We hebben aan iemand gevraagd waar we moesten zijn, we konden het beste een Tuc tuc nemen. De man heeft het opgezocht op zijn telefoon en voor 150 shilling bracht hij ons naar Thalaza. Oké, prima! We reden weer de brug over en toen waren we er... We konden ons zelf wel voor de kop slaan. Waar we de eerste keer waren uitgestapt was Thalaza. Als we ons hadden omgedraaid hadden we het gezien. We hebben veels te veel betaald, de Tuc Tuc man genoot ervan!

Maandag ben ik alleen naar mijn project gegaan. Marlies heeft haar knie overbelast en moet rust nemen. Het was weer ontzettend druk en de Matatu reed allemaal wegen in die ik nog nooit had gezien! Het was naar mijn idee een buitenwijk. Waar ze Tuc tuc’s en Matatu’s repareerden. Ik verveelde me niet alleen! Heb de middag met de jongens getekend en gefrisbeed. De oudere jongens vonden dat ontzettend leuk om te doen!

Weetjes:
- De kakkerlakken hebben we minder gezien, gelukkig!
- Zaterdag hebben we ‘schoolfoto’s’ gemaakt, ze zijn dol op foto’s!!
- Het regent veeel meer dan normaal in augustus
- Gekke Gerrit (zwerver) krijgt wel eens restjes van ons eten
- De Matatu’s rijden niet altijd tot hun eind bestemming, als ze er geen zin in hebben of het te druk vinden
- 90% van de vrouwen heeft nep haren

Wat vliegt de tijd voorbij! Ik ben al meer dan twee weken hier & dat gevoel heb ik helemaal niet!

Veel liefs vanuit het verre Kenia!